Ένας μαγευτικός οπτικός κόσμος εντυπωσιακών χρωμάτων και έντονων σχημάτων, προικισμένος με μια ονειρική ποιότητα και ένα παιδιάστικο θαυμασμό, αυτός ο χαρούμενος πίνακας από τον χαρισματικό Ακριθάκη αποπνέει μια επίμονη αναζήτηση για τη χαρά, ενώ εξερευνά μια εκκεντρική και πνευματώδη σύγκρουση της ποπ αρτ και του εξπρεσιονισμού. Όπως σημείωσε ο κριτικός τέχνης Δ. Ζαχαρόπουλος, "Το έργο του Ακριθάκη, από τη δεκαετία του 1980 και του 1990, χαρακτηρίζεται από μεγάλης κλίμακας ακρυλικά, αναθεωρώντας τα εξπρεσιονιστικά χαρακτηριστικά και την αυτόματη γραφή, τολμώντας πέρα ??από την ευελιξία του χεριού και το ζωντανό σχέδιο, σχεδόν σαν μια αποκρυπτογράφηση και αντικειμενικοποίηση παλαιότερων γραπτών, που θυμίζουν, με ένα περίεργο τρόπο, την ιερογλυφική και την εικονογραφική αφαιρετική του Καντίνσκι μετά την περίοδο που ήταν με τους Blaue Reiter. Η ακρυλική μπογιά φτιάχνεται γρήγορα και είναι παρόμοια με την τέμπερα, μπορεί να εφαρμοστεί σε μεγάλες επιφάνειες και, σε αντίθεση με τα λάδια, είναι ξηρή και ματ, μεταλλική και ανόργανη. Και στη διακόσμηση και στη γραφή, στην επιφάνεια και στη διορατικότητα, αυτά τα ακρυλικά επιχειρούν μια υψηλότερη διάσταση που αφουγκράζεται κρυφά τον κόσμο πέρα ??από την προσωπική έκφραση και την σπάνια ποιότητα του καλλιτέχνη."¹

¹Δ. Ζαχαρόπουλος, Αλέξης Ακριθάκης [στα Ελληνικά], εκδόσεις Κ. Αδάμ, Αθήνα 2005, σ. 121-122.