"Ως καλλιτέχνης, ανακάλυψα παλλόμενους ρυθμούς από τη στενή μου σχέση με τη φύση. Τους ανακάλυψα στα φύλλα και στα έντομα, στο φως και στις σκιές που κάνουν τα δέντρα από τον άνεμο, στο πέταγμα των πουλιών και στις αποχρώσεις των χρώματος. Με άλλα λόγια, θέλω ο θεατής να νιώσει το μαχαίρι που χρησιμοποιήθηκε για να χαράξει τη φύση. Τον/την θέλω να νιώσει ακόμα τη μουσική, τους ήχους που προέρχονται από την ενορχήστρωση των διαφορετικών μορφών, διαφορετικών σχημάτων, διαφορετικών γραμμών και όχι μόνο την ενορχήστρωση, αλλά, αν είναι δυνατόν, ακόμα και το έμφυτο άρωμα που αποπνέουν, το οποίο είναι η πιο φευγαλέα αίσθηση όλων." ¹

Ένα περίτεχνο έργο εκρηκτικής ζωντάνιας και παγανιστικής αίσθησης, όπου τα δέντρα, τα φύλλα, οι θάμνοι και οι βράχοι εμπλέκονται σε μια Διονυσιακή τελετουργία, ο πίνακας Συννεφιασμένος ουρανός, δέντρα και ρυάκια εύστοχα απεικονίζει τη μυστική σχέση του Γκίκα με τη φύση. Ακόμη και το μονοπάτι με τα καλντερίμια, που σχεδόν περιβάλλεται από την καταπράσινη χλωρίδα σαν ένα ανεξερεύνητο αρχαίο ερείπιο, φαίνεται να είναι ένα αναπόσπαστο μέρος του τοπίου, ενώ τα στροβιλιζόμενα σύννεφα, με την έντονη υλικότητα και τις σωματώδεις μορφές τους, συμμετέχουν ισότιμα ??σε αυτή την γιορτή της φύσης. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο φυσικός κόσμος έγινε ένα βασικό θέμα στο έργο του Γκίκα και αντικατοπτρίζει τον στόχο του να ψάξει την βαθύτερη δομή του Ελληνικού τοπίου, να ανακαλύψει την εσωτερική του αλήθεια και στη συνέχεια να την ερμηνεύσει με κέφι και δημιουργικό πάθος. Όπως σημειώνει ο ζωγράφος και συγγραφέας N.Γ. Πεντζίκης, "τα σχέδια του Γκίκα είναι γεμάτα με μακρινές αναμνήσεις από ζώα, πουλιά που πετούν, φύλλα, βλαστούς, ανατομία φυτών και ινών και λουλούδια. Με το να οργανώνει αποτελεσματικά πολλές μορφές και σχήματα, καταφέρνει να δημιουργήσει νέα σχέδια." <sup>2


1</sup> Αντιγραμμένα αποσπάσματα από το ‘Μονόγραμμα’ τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ, ΕΡΤ-2, 1984 Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, εκδ. Τεγόπουλος., 2009, σ. 150.
² N.Γ. Πεντζίκης στο Ν. Χατζηκυριάκου Γκίκα [στα Ελληνικά], κατάλογος έκθεσης, Πινακοθήκη Ειρμός, Θεσσαλονίκη 1994.