Σπηλαίων, Τέχνη των
Το πρώτο δείγμα τέχνης αυτού του είδους από την παλαιολιθική εποχή βρέθηκε τυχαία το 1879 στην οροφή ενός σπηλαίου στην Αλταμίρα της Ισπανίας (πολύχρωμοι βίσονες και άλλα ζώα). Η προϊστορική προέλευση των ζωγραφικών αυτών παραστάσεων έγινε πάντως δεκτή από τους αρχαιολόγους μόνο μετά την ανακάλυψη, το 1895, ανάλογων δειγμάτων χαρακτικής και ζωγραφικής στο ως τότε κλειστό σπήλαιο Λα Μουτ, στη Δορδόνη της Νότιας Γαλλίας. Από τότε, τα ευρήματα σε ολόκληρη την ασβεστολιθική περιοχή βόρεια και νότια από τα Πυρηναία έχουν πολλαπλασιαστεί. Τα διάφορα ζώα (βόδια, άλογα, βίσονες, τάρανδοι, μαμούθ, κλπ.) αποδίδονται νατουραλιστικά, με διάφορες τεχνικές που ξεκινούν από την απλή χάραξη και φτάνουν στο σχέδιο με μαύρο ή άλλο περίγραμμα και τη χρήση χρωμάτων (κυρίως κόκκινα και ώχρες). Η έννοια της σύνθεσης είναι σχεδόν ανύπαρκτη και συχνά οι εικόνες αλληλοεπικαλύπτονται ή «υποβάλλονται» από το σχήμα του βράχου. Πρόκειται για μια τέχνη που συνδέεται προφανώς με τελετουργίες προορισμένες να εξασφαλίσουν την επιτυχία του κυνηγιού-αν και μια πιο σύγχρονη θεωρία το αμφισβητεί αυτό, υποστηρίζοντας ότι έχουμε να κάνουμε με απεικονίσεις μύθων. Οι «καλλιτέχνες» ανήκουν στην ανθρωπολογική κατηγορία του homo sapiens (που η εγκατάστασή του στην Ευρώπη τοποθετείται στο 30.000π.Χ. περίπου) και τα «έργα» τους μπορούν να τοποθετηθούν κάπου ανάμεσα στο 30.000 και το 12.000 π.Χ., όταν η υποχώρηση των πάγων έφερε και το τέλος των πολιτισμών του κυνηγιού.