Μεσοποταμίας, τέχνη της
Τα πρώτα δείγματα τέχνης και αρχιτεκτονικής της Μεσοποταμίας ανάγονται στα τέλη της 4ης χιλιετηρίδας π.Χ. και προέρχονται από τους προγόνους ή τους άμεσους «προδρόμους» των Σουμερίων. Τα πλινθόκτιστα θρησκευτικά κτίσματα της περιόδου αυτής διακρίνονται για τον υψηλού επιπέδου σχεδιασμό τους και την επινοητικότητα των διακοσμήσεών τους. Από την άλλη μεριά, στη γλυπτική κυριαρχούν μικρής κλίμακας έργα (πιθανότατα λόγω της στενότητας σε πέτρα και ξύλο), ενώ ταυτόχρονα η μυθική εικονογραφία των σφραγιδόλιθων εισάγει συμβάσεις που θα εξακολουθήσουν να ισχύουν 25 αιώνες αργότερα. Στην περίοδο των Σουμερίων κάνουν την εμφάνισή τους εντυπωσιακά ανάκτορα και οι γνωστοί σαν ζιγκουράτ κλιμακωτοί πύργοι, στην κορυφή των οποίων υπήρχαν ναοί. Παράλληλα, στα μικρά αναθηματικά αγάλματα με χρωματιστά ένθετα ποικίλματα κυριαρχούν τα στοιχεία εκείνα που θα οδηγήσουν στη διαμόρφωση ενός χαρακτηριστικά μεσοποταμιακού ύφους. Αξιόλογοι τεχνίτες κατασκεύαζαν την ίδια εποχή περίπλοκα αντικείμενα τέχνης από χρυσό, άργυρο ή άλλα ημιπολύτιμα μέταλλα (που προφανώς εισάγονταν από άλλες χώρες), προορισμένα να αποτελέσουν θρησκευτικά αναθήματα ή να στολίσουν τάφους. Τα ανάγλυφα σε πέτρα, που στην περίοδο των Σουμερίων παρουσιάζουν ενδιαφέρον κυρίως σαν «ντοκουμέντα» της εποχής, γνώρισαν μεγάλη εξέλιξη κάτω από την επίδραση των σημιτικών λαών του Ακάδ και, στη 2η χιλιετηρίδα π.Χ., παραχώρησαν τη θέση τους στις τοιχογραφίες. Η αρχιτεκτονική της Μεσοποταμίας θα γνωρίσει πάντως την κορυφαία της στιγμή μόλις τον 6ο π.Χ. αιώνα. Στη Βαβυλώνα του Ναβουχοδονόσορα, μια οχυρωμένη πόλη που καλύπτει έκταση 2.000 περίπου στρεμμάτων, οι προσόψεις των μεγάλων οικοδομημάτων και μια Πομπική Οδός που συνδέει τα κτίσματα αυτά διακοσμούνται με ζωηρές παραστάσεις από εφυαλωμένα τούβλα. Τα ακατάλυτα σύμβολα της Μεσοποταμιακής παράδοσης είναι ορατά ακόμα και σήμερα σε άλλες περιοχές του κόσμου (Ισλαμική τέχνη).